Back July 29, 2002

We must stop apologizing!

by ISI LEIBLER
Jerusalem Post

We have every reason to be distressed, angry and disgusted. We are distressed at the accidental deaths of Palestinian civilians, children included, in a military operation against a cruel and evil mass murderer. But Salah Shehadeh was aware that he topped Israel's hit list and deliberately chose to shield himself among civilians in a densely populated area. The deaths and injuries in Gaza City are his responsibility.

We have reason to be angry that Gideon Meir, head of Israel's Foreign Ministry Information Department, rushes to tell CNN and the BBC that the strike was "indefensible," and that Foreign Minister Shimon Peres follows with an outright apology.

Apology for what? Given the carnage orchestrated by Shehadeh and his gang of savages, such apologies which are tantamount to an acknowledgment of guilt are a form of masochism. They are even more grotesque in view of our desperate efforts unlike those of any other nation to try to minimize civilian casualties, frequently at the cost of the lives of our own soldiers.

What are we expected to do when we locate the Palestinian counterpart to bin Laden brazenly organizing new, large-scale terror attacks?

Are we to stand by with folded arms until more of our children are blown to pieces? The chorus of hypocritical international bleeding hearts with their usual double standards is beneath contempt. Their condemnations contrast starkly to their muted responses to the suicide bombers and terror attacks targeted against Israeli civilians.

None of our detractors questioned why a mass murderer could be permitted to live and work among civilians while actively plotting to kill more Israelis. Instead, we are informed that Sheikh Ahmed Yassin, head of an organization whose goal is the destruction of Israel, and who is one of the chief instigators of suicide martyrdom, was allegedly on the point of agreeing to a cease-fire. This report comes from Reuters, which quoted Yassin as saying that Hamas would "consider" a cease-fire if, among other conditions, Israel evacuated the West Bank and released Palestinian prisoners. The timing of this report is transparent as psychological warfare to create the impression that the killing of Shehadeh was a Sharon conspiracy to kill the negotiations.

The gall of tyrants who inhabit the United Nations, who condemn Israel while remaining silent over bestial acts of genocide which take place among their own members, defies belief. Kofi Annan sanctimoniously lectures Israel about international law in the knowledge that Shehadeh brazenly continued recruiting, planning, and manufacturing bombs for suicide martyrs right until the moment of his elimination. No word from the UN secretary-general regarding the international legal implications of a regime enabling mass murderers to carry out their activities in the full light of day.

The shameless Europeans are of course again targeting Israel for war crimes. In this context it is noteworthy that Javier Solana, the European representative to the Middle East a biased and hostile critic of Israel crossed all red lines some days ago by holding a personal meeting with none other than Hamas leader Yassin. Yet paradoxically, Solana was secretary-general of NATO three years ago during the 78-day aerial bombardment of Yugoslavia which resulted in the deaths of hundreds of innocent civilians.

He himself approved the use of cluster bombs on crowded cities and densely populated areas, including the botched effort to assassinate Slobodan Milosevic by bombing his bunker which was located in a residential neighborhood. Contrast that to Israel. According to Ha'aretz correspondent Amir Oren, out of more than 100 assassinations of terrorists in the territories, innocent bystanders were killed on fewer than half a dozen occasions. Yet despite this, Europe is one of the leaders in the campaign to demonize Israel.

Naturally the Third World joins in, too, particularly the Africans for whom practicing genocide against one another is almost de rigueur.

Then there are the Chinese, whose respect for human rights in Tibet and elsewhere is fully on record. And of course the Russians, whose handling of the Chechen insurrection hardly reflects the humanitarian considerations they demand of us.

Regrettably, even our friends the Americans this time felt sufficiently pressured to join the pack. We have been reprimanded for being "excessive" and "heavy handed."

Yet in 1986, after an American soldier was killed by terrorists in a German nightclub, president Ronald Reagan ordered an air strike on the residence of Libya's Muammar Gaddafi. He escaped, but 37 civilians, including his daughter, were killed.

There were no condemnations by the United Nations or the Europeans on that occasion.

A few months ago, referring to casualties incurred among non-combatant family members of al-Qaida, US Defense Secretary Donald Rumsfeld told The New York Times that the women and children were in the battle zone "of their own free will, [and] know who they're with and who they're supporting and who they're encouraging and who they're assisting."

Even more recently, the Americans acknowledged that the killing of 400 Afghani civilians in a bombing raid was an accident. The implication was that what was an "accident" for the Americans is for Israel targeted killing with malicious intent.

It would indeed be stretching the imagination somewhat to visualize the United States standing aside and passing up an opportunity to eliminate bin Laden out of concern for the welfare of civilians living with him.

We are at war and Israeli civilians are being murdered every day. In such circumstances, the primary obligation of any government must be to defend its citizens. The government has no choice but to intensify its efforts to dispose of all who threaten the lives of its populace.

It is therefore high time that we stopped apologizing for civilians killed because they live in proximity to leading terrorists who openly plot to kill Israeli civilians. As John Podhoretz noted in a recent New York Post article on July 28, the Fourth Geneva Convention (Part 3, Article 1, Section 28) states explicitly that "The presence of a protected person may not be used to render certain points or areas immune from military operations."

Thus, Arab civilian communities should be clearly warned that they risk their lives if they choose to live in proximity to those trying to kill us.

They should understand that the days are over when they could, without risk, indulge in public demonstrations of embracing martyrs, and hold street celebrations every time an Israeli civilian is blown up.

There are those who claim that our actions will only bring about reprisals and intensify the terror. That is not so. The Palestinian terror machine has certainly not exercised restraint these past three months and it is no secret that if they could kill more of us they would do so irrespective of how many terrorists or civilians we harmed. It is not as though we have not endeavored with unilateral cease-fires and other efforts to "break the cycle of violence." We tried again and again and the response was always more terrorism and more suicide bombings.

There are no simple solutions, but the killings could end overnight. Almost all Israelis are appalled at the thought of indefinitely ruling over the Palestinians. The Palestinian Authority has only to announce an end to terror, arrest the killers, and make a genuine effort to enforce law and order. Israel would respond immediately. Negotiations would follow, and the bloodshed would be halted.

But as long as the murderers carry on business as usual, with the PA looking on approvingly, Israel has no choice.

We take pride that despite the provocations and the broad support for suicide bombers by the Palestinian people, we have retained our humanity and Jewish moral standards. While Palestinians express joy at every Israeli civilian killed, we remain genuinely distressed whenever innocent Palestinians men, women, or children are harmed in a war we do not seek.

But if a mass murderer is killed and innocent civilians die with him because they are living in proximity to the area in which he plots the killings, then they are the inevitable victims of war.

This not apologies is what Israeli spokesmen should be conveying to the world.

The writer is senior vice president of the World Jewish Congress. ileibler@netvision.net.il


Jerusalem Post 20 juli 2002

Stop met excuses maken!

Isi Leibler

We hebben alle reden om van streek te zijn, boos vol walging. We zijn van streek over de onopzettelijke dood van Palestijnse burgers, inclusief kinderen, bij een miliraire actie tegen een wede en slechte massamoordenaar. Maar Salah Shehadeh wist dat hij bovenaan de lijst stond van degenen die Israël wilde elimineren en maakte een bewuste keuze om zich te verschansen achter burgers in een dichtbevolkte streek. De doden en gewonden in Gaza Stad vallen onder zijn verantwoordelijkheid.

We hebben reden om kwaad te zijn dat Gideon Meir, het hoofd van de afdeling Informatie van het Israëlische Ministerie van Buitenlandse Zaken, naar CNN en de BBC toe rent om te vertellen dat de aanval "onverdedigbaar" was, en dat de Minister van Buitenlandse Zaken Peres deze lijn doorzet met niets minder excuus vragen.

Excuus voor wat? Als men de slachting in aanmerking neemt die Shehadeh en zijn bende van wilden veroorzaakte, zijn zulke excuses, die gelijk staan aan een schuldbekentenis, een vorm van masochisme.

Ze zijn zelf grotesker gegeven onze wanhopig ijverige pogingen, in tegenstelling tot elk ander land, te proberen om de burgerslachtoffers tot een minimum te beperken, vaak ten koste van de levens van onze eigen soldaten.

Wat wordt er verwacht dat we doen als we de Palestijnse tegenhanger van Bin Laden schaamteloos nieuwe nieuwe, grootschalige terreuraanslagen zien organiseren?

Moeten we met de armen over elkaar ernaar staan kijken tot meer van onze kinderen aan stukken geknald worden? Het koor van hypocriete internationale bloedende harten met hun gewone dubbele standaard is minder waard dan minachting. Hun veroordelingen staan in schrille tegenstelling tot hun gefluisterde respons op de zelfmoordterroristen en terreuraanslagen die tegen Israëlische burgers zijn gericht.

Geen van degenen die ons uitschelden vroeg zich af waarom een massamoordenaar tussen burgers mocht wonen en werken, terwijl hij actief bezig was om meer Israëlis te vermoorden. In plaats daarvan, worden we verteld dat Sheikh Ahmed Yassin, het hoofd van een organisatie die de vernietiging van Israël tot doel heeft, en die één van de van de voornaamste aanstichters is van zelfmoordmartelaarschap, zogenaamd op het punt stond om in een wapenstilstand toe te stemmen. Dit bericht komt van Reuters, dat Yassin citeerde als zou Hamas "zich buigen" over een wapenstilstand, als, onder andere voorwaarden, Israël de West Bank zou verlaten en Palestijnse gevangenen zou vrijlaten. De timing van dit bericht is doorzichtig: het is psychologische oorlogvoering om de indruk te wekken dat het vermoorden van Shehadeh een plan van Sharon was om de onderhandelingen te doden.

De onbeschoftheid van de tirannen die de Verenigde Naties bevolken, die Israël veroordelen terwijl ze zwijgen over beestachtige daden van genocide die plaatsvinden onder hun eigen leden, is moeilijk te geloven.

Kofi Annan geeft Israël schijnheilig een standje over internationale wetgeving, terwijl hij weet dat Shehadeh op brutale wijze doorging met het recruteren, plannen en bommen fabriceren voor zelfmoordmartelaren tot op het moment van zijn eliminatie. Geen woord van de secretaris-generaal van de VN over de gevolgen in het internationale recht voor een regime dat massamoordenaars hun werk laat doen in het volle daglicht.

De schaamteloze Europeanen maken van Israël natuurlijk het doelwit voor beschuldigingen van oorlogsmisdaden. In deze context is het vermeldenswaard dat Javier Solana, de Europese vertegenwoordiger voor het Midden-Oosten een eenzijdig en vijandige criticus van Israël is die een paar dagen geleden alle grenzen overschreed toen hij een persoonlijke ontmoeting had met niemand anders dan Hamasleider Yassin. Het is echter paradoxaal dat Solana, die drie jaar geleden secretaris-generaal was van de NAVO, gedurende de Joegoslavische luchtbombardementen die 78 dagen duurden en die de dood van honderden onschuldige burgers tot gevolg hadden.

Hij was het zelf die toestemming gaf om clusterbommen te gebruiken op drukke steden en dichtbevolkte regio's, inclusief de mislukte poging om Slobodan Milosevic te vermoorden door zijn bunker te bombarderen die in een woongebied lag. Stel dat tegenover Israël. Volgens de correspondent van het dagblad Ha'aretz, Amir Oren, werden in minder dan twaalf gevallen onschuldige aanwezigen gedood in meer dan 100 eliminaties van terroristen in de gebieden. Toch, ondanks dit, is Europa één van de leiders in een campagne om Israël te demoniseren.

Natuurlijk doet de Derde Wereld ook mee, vooral de Afrikanen, voor wie genocidepraktijken bijna de orde van de dag zijn.

Dan zijn er de Chinezen, wier respect voor mensenrechten in Tibet en elders welbekend is. En natuurlijk de Russen, van wie de manier waarop ze omgaan met de opstand in Tsjetsjenië nauwelijks de humanitaire consideraties weerspiegelen die ze van ons verwachte.

Het is spijtig dat zelfs onze vrienden de Amerikanen zich voldoende geroepen voelden om mee te huilen met de wolven in het bos. We zijn beschuldigd van "overdrijving" en "met te harde hand slaan".

Toch, nadat er in 1986 een Amerikaanse soldaat in een Duitse nachtclub gedood werd, beval president Ronald Reagan een luchtaanval op de woning van Muammar Gaddafi van Libië. Hij ontkwam, maar 37 burgers, waarbij zijn dochter, werden gedood.

Er was geen veroordeling door de Verenigde Naties of de Europeanen bij die gelegenheid.

Een paar maanden geleden, teruggrijpend op de doden die vielen onder de familieleden van al-Qaida, die geen strijders waren, vertelde de staatssecretaris van Defensie van de VS, Donald Rumsfeld aan de New York Times dat de vrouwen en kinderen "uit vrije wil" in de gevechtslinie waren, [en] weten bij wie ze zich ophouden en wie ze steunen en wie ze aanmoedigen en wie ze helpen."

Nog korter geleden, gaven de Amerikanen toe dat het doden van 400 Afghaanse burgers in een luchtaanval een ongeluk was. De diepere betekenis is, dat wat een "ongeluk" was voor de Amerikanen, voor Israël een gerichte aanval is met slechte bedoelingen.

Het zou de verbeelding te boven gaan om je voor te stellen dat de Verenigde Staten aan de kant zouden gaan staan en een gelegenheid voorbij zouden laten gaan om Bin Laden uit te schakelen uit bezorgdheid voor het welzijn van de burgers die bij hem in de buurt wonen.

We zijn in oorlog en iedere dag worden er Israëlische burgers vermoord. In zulke omstandigheden moet de eerste plicht van iedere regering zijn: het verdedigen van de eigen bevolking. De regering heeft geen keus, ze kan slechts de meer pogingen ondernemen om allen die de levens van de populatie bedreigen, uit te schakelen.

Het is daarom hoog tijd dat we stoppen met excuses aanbieden voor gedode burgers omdat ze in de buurt van een hoofdterrorist wonen die openlijk plannen maakt om Israëlische burgers te doden. Zoals John Podhoretz schreef in een recent artikel in de New York Post van 28 juli, staat er uitdrukkelijk in de Vierde Conventie van Genève (Deel 3, artikel 1, sectie 28) dat "De nabijheid van een beschermd persoon niet gebruikt mag worden om zekere plaatsen of regio's onschendbaar te maken voor militaire acties."

Dus in regio's waar Arabische burgers wonen zou duidelijk gewaarschuwd moeten worden dat ze hun leven riskeren als ze ervoor kiezen om in de buurt te wonen van degenen die proberen ons te vermoorden.

Ze zouden moeten begrijpen dat de dagen geteld zijn toen ze zich zonder risico te buiten konden gaan aan openbare voorstellingen van martelaren omhelzen, en straatfeesten houden, iedere keer als een Israëlisch burger opgeblazen wordt.

Er zijn mensen die beweren dat onze acties slechts wraakacties tot gevolg zullen hebben en de terreur zullen doen toenemen. Dat is niet zo. De Palestijnse terreurmachine heeft zich zeker niet ingehouden in de laatste drie maanden en het is geen geheim dat er meer van ons gedood zouden worden als het kon, ongeacht hoeveel terroristen of burgers geraakt worden. Het is niet alsof we niet met eenzijdige staakt-het-vurens en andere pogingen geprobeerd hebben de "cyclus van geweld te doorbreken". We hebben het steeds opnieuw geprobeerd en de reactie was altijd meer terrorisme en meer zelfmoordaanslagen

Er zijn geen simpele oplossingen, maar de moorden kunnen morgen ophouden. Bijna alle Israëlisch walgen van de gedachten over voor altijd over de Palestijnen regeren. De Palestijnse Autoriteit hoeft alleen een eind aan de terreur aan te kondigen, de moordenaars te arresteren en een echte poging doen om de samenleving op orde te brengen. Israël zou onmiddellijk reageren. Onderhandelingen zouden volgen, en het bloedvergieten stoppen.

Maar zolang als de moordenaars gewoon doorgaan, waarbij de PA goedkeurend toekijkt, heeft Israël geen keus.

We zijn er trots op dat ondanks de provocaties en de grote steun voor zelfmoordterroristen bij het Palestijnse volk, wij onze menselijkheid hebben behouden en de Joodse morele standaard. Terwijl Palestijnen vreugde uiten over iedere gedode Israëlische burger. blijven wij echt van streek raken als onschuldige Palestijnse mannen, vrouwen of kinderen schade toegebracht wordt in een oorlog die niet onze keus is.

Maar als een massamoordenaar wordt gedood en onschuldige burgers met hem sterven omdat ze in de buurt wonen van de plek waar hij de moorden plant, dan zijn ze de onvermijdelijke oorlogsslachtoffers.

Dit, niet excuses is de boodschap die Israëlische woordvoerders over de wereld moeten verspreiden.

De schrijver is onderdirecteur van het Joods Wereldcongres: ileibler@netvision.net.il