Terug

Likud, Israel and the Left

The Dutch media don't like Sharon much. That is why I often hear from people I know: Ah, Israel, with that terrible man, that war criminal….eh, Sharon.

For example, a leading Dutch daily:

A government of stagnation", that is what an Israeli commentator already called the new coalition of Ariel Sharon. With the extreme right National Religious Party and the center-bending anti-religious Shinui party Sharon would have no room for developing a new policy towards the Palestinians. In fact Sharon seems to have manoevred himself exactly in the position where he feels most comfortable. Covered by Shinui he can play the statesman and make peace noises. The right wing will whistle him back in time, so that he never has to take a real step towards peace….

Jews also talk down about Sharon and the Likud.And from their mouth or pen it is an easy step to become accepted truth. "Israel is a fascist and racist state" a man on the train to Amsterdam told me. I don't know his name, but he calls himself a Jew.

Anti-Semitism is growing under the guise of 'pro-Palestinism'. Of course everyone is free to express an opinion. That is both the strength and the weakness of democracy. But anyone who criticizes the leading Likud party and ultra-orthodox as 'racist' and 'war mongering' has to realize that this has repercussions for Israeli society, and not only for the Likud party.
Sharon has not been the militant premier everyone thought and many hoped him to be. Only in the latest months the terror nests are adequately dealt with and the number of suicide attacks has decreased. Not because the Palestinians have not tried, but because the army pre-empted them.
People living in the safety of a Dutch city must realize that the situation in Israel cannot be compared to theirs.
And Sharon is doing a good job at this moment for those who live in the fear of terror in Tel Aviv and Haifa.

The next point often brought up are the settlements. The media depict them as full of extreme rights -fascist - occupyers of Arab soil. People who saw a flowering village they liked and took in away from the owners. But are they? Of course not. They live on land that was bought off Arab owners, or on land that was empty before the 'settlers' built homes there. No land without remuneration, anyway. The former Arab owners never say so, because more often than not, Arabs who sell their land to Jews are killed off by their brethren. And of course because it does not sound well in the international media.

The Labour government started settling people in the 'territories' as a kind of shield against invasion from Jordan. The settlements were developments areas, and the people who lived there got cheap housing and tax deductions. That attracted many young couples, and not only the religious ones.
If they were really the only obstacle to peace no one in their right mind would leave them there. However, they are only a pretext for war. A million of Arabs live within the border of 1948 in Israel. If they can live in Israel, why should not a Jew live in Arab territory? Don't the Palestinians officially say they want to live side by side in peace with the Jews in two states?

So why can't they tolerate Jews in their territory and make a lot of propaganda to have their children kill themselves and as many Jews as they can in the process?

Why do their leaders say it is a good deed to Allah to kill Jews?
Because they don't want any Jews in their neighbourhood, that is why. They want to throw all the Jews out of Israel, and they want the support of the international community to make a start with the inhabitants of the settlements.

They have been quite succesful: it has become a matter of course that a Jew in Arab territory is a criminal by rights. Many Jews agree to that. They believe that peace is within reach if only the territories are vacated by Jews - made Judenrein.

If that were the case, there would have been peace in 1948, there would have been peace in 1967 and in 1973. There were no communities then. There were however, Arab incursions, wars, hijackings, kidnappings, bombings etc. of Jewish properties and people. Just as there are now.

So by deduction, it might be said, that the settlements don't make any difference. Before and after their construction there were the same Arab acts of war. They just make Israel a bit safer, because the people there take the brunt of the terror attacks and they act as a shield between Israel and the Palestinians.

The Arabs keep repeating that there is really no other obstacle for peace with Israel and that the attacks will go on until the 'occupied territories' will be liberated. Whoever follows their media - government controlled and including MBC from London, knows, that to them the 'occupied territories' are all of Israel. To them Haifa and Tel Aviv are also 'settlements' within the 'Zionist entity'. Israel does not exist as a recognized state.

Most people do not know much about the problems surrounding the Israeli-Arab conflict. So they believe the Arab propaganda that resounds a lot louder than the Israeli answer in the western media, especially because most reporters believe it too.

People call out loudly that the hardliner Sharon (see the article in the Volkskrant that is not an isolated one) does not want peace. He wants war, he glorifies war, he is a man of war, he seems to glorify in piles of dead bodies around him, that is what people are given to understand.
Jews on radio and television call out just as loudly. Most of the makers of the news programs invite guests who agree with their opinion.

And the effect is: there, the Jews themselves say it too, so it is true.
No mention is made of the fact that it is only one of the opinions.
Jewish people also, like Harry de Winter, Judith Belinfante, Clairy Polak and other, will not tell that they are in fact representatives of extreme leftist Israeli parties. They call Sharon 'a disaster for the country'. The media call out in their wake: "Sharon's re-election takes peace farther away than ever" - waving away the majority of the Israelis who elected him and the rightist parties - as stupid, they do not want peace.

The average Dutchman thinks: there, you see, Israelis (and thus Jews) are warmongers. Attacks are justified, because they are occupyers, exactly like the Germans during World War 2.
It would be good for Israel and the Jewish people if Jews who vent their opinion on radio and television, tell the public that this is their opinion and not the universal truth.

Likud, Israël en Links

De Nederlandse media houden niet erg van Sharon. Daarom hoor ik mensen die ik ken vaak zeggen: "O, Israël, met die vreselijke man, die oorlogsmisdadiger…eh, Sharon.
Bijvoorbeeld:

'Een regering van stagnatie', noemde een Israëlische commentator de nieuwe coalitie van Ariël Sharon al. Met de uiterst rechtse Nationaal Religieuze Partij en de naar het centrum neigende anti-religieuze Shinui partij zou Sharon geen ruimte hebben om een nieuwe politiek ten aanzien van de Palestijnen te ontwikkelen. In feite lijkt Sharon zichzelf weer precies in de positie te hebben gemanoeuvreerd waarin hij zich het prettigst voelt. Gedekt door Shinui kan hij de staatsman uithangen en vredesgeluiden maken. De rechtervleugel zal hem wel op tijd terugfluiten zodat hij nooit echt een vredesstap hoeft te zetten....

Joden spreken ook op denigrerende manier over Sharon en de Likoed. En uit hun mond of pen is het een kleine stap om geaccepteerd te worden als waarheid. "Israël is een fascistische en racistische staat", zei een man tegen me in de trein naar Amsterdam. Ik weet niet hoe hij heet, maar hij noemt zichzelf Joods.

Antisemitisme groeit onder het mom van 'pro-Palestinisme'. Natuurlijk staat het eenieder vrij om een mening te uiten. Dat is zowel de kracht als de zwakheid van democratie. Maar iedereen die de leidende Likoedpartij en ultra-orthodox bekritiseert als 'racistisch' en 'oorlogszuchtig' moet zich realiseren dat dit gevolgen heeft voor de Israëlische gemeenschap, en niet alleen voor de Likoedpartij.

Sharon is niet de strijdlustige premier geweest die men verwachtte en waarvan velen hoopten dat hij het zou zijn. Pas in de laatste maanden zijn de terreurnesten adequaat aangepakt en is het aantal zelfmoordaanslagen gedaald. Niet omdat de Palestijnen het niet geprobeerd hebben, maar omdat het leger ze heeft tegengehouden.
Mensen die in de veiligheid van een Nederlandse stad leven moeten zich realiseren dat de situatie in Israël niet met de hunne vergeleken kan worden.
En Sharon kwijt zich op dit moment goed van zijn taak voor degenen die in angst voor terreur leven in Tel Aviv en Haifa.

Het volgende punt dat vaak wordt genoemd zijn de nederzettingen. De media schilderen ze af als vol extreem rechts - fascistische - bezetters van Arabische grond. Mensen die een bloeiend dorp zagen en het wegpikten van de eigenaren.

Maar zijn ze dat wel? Natuurlijk niet. Ze wonen op land dat van de Arabische eigenaren is gekocht, of dat leeg was voordat de 'kolonisten' er huizen bouwden. Geen land zonder vergoeding trouwens. De vroegere Arabische eigenaren zeggen dat nooit, omdat Arabieren die hun land aan Joden verkopen heel vaak door hun 'broeders' worden vermoord. En natuurlijk omdat het niet goed klinkt in de internationale media.

De regering van de Arbeiderspartij begon ermee mensen in de gebieden te vestigen als een soort schild tegen een invasie vanuit Jordanië in de jaren zeventig. De nederzettingen waren ontwikkelingsgebieden, en de mensen die er woonden kregen een goedkoop huis en belastingvoordelen. Dat trok veel jonge stellen aan en niet alleen de religieuze.
Als ze echt het enige obstakel voor vrede waren zou niemand die een beetje verstand heeft die laten staan. Echter, ze zijn slechts een drogreden voor oorlog. Er wonen een miljoen Arabieren binnen de grenzen van 1948 in Israël. Als zij in Israël kunnen wonen, waarom kan een Jood dan niet in Arabisch gebied wonen? Zeggen de Palestijnen niet officieel dat ze in vrede naast de Joden willen leven in twee staten?

Dus waarom kunnen ze niet Joden binnen hun gebied verdragen en maken ze heel veel propaganda dat hun kinderen om zichzelf om te brengen en tegelijkertijd zoveel Joden als ze kunnen?
Waarom zeggen hun leiders dat het een goede daad voor Allah is om Joden te doden?
Omdat ze geen Joden in hun buurt willen hebben, daarom. Ze willen alle Joden uit Israël gooien, en ze willen de steun van de internationale gemeenschap om te beginnen met de inwoners van de nederzettingen.

Dat is ze goed gelukt: het is een normale zaak geworden dat een Jood in Arabisch gebied per definitie een misdadiger is, alleen al omdat hij daar woont. Veel Joden zijn het daarmee eens. Ze geloven dat vrede binnen bereik is als alleen maar de gebieden verlaten - Judenrein gemaakt-.
Als dat het geval was, zou er vrede geweest zijn in 1948, er zou vrede geweest zijn in 1967 en in 1973. Er waren toen geen nederzettingen. Er waren echter wel Arabische invallen, oorlogen, kapingen, ontvoeringen, bomaanslagen enz. van Joods eigendom en mensen. Net zoals nu.

Dus daaruit afleidend kan men stellen dat de nederzettingen geen enkel verschil maken. Voor en na hun stichting waren er precies dezelfde Arabische oorlogshandelingen. Ze maken Israël maken Israël alleen een stukje veiliger, omdat de mensen daar het leeuwendeel van de terreuraanslagen krijgen en ze zijn een schild tussen Israël en de Palestijnen.

De Arabieren blijven erop hameren dat er eigenlijk geen ander obstakel is voor vrede met Israël en dat de aanslagen doorgaan tot de 'bezette gebieden' bevrijd zijn. Wie hun media - regeringsgecontroleerd en inclusief MBC vanuit Londen - volgt, weet, dat met 'bezette gebieden' heel Israël bedoeld wordt. Voor hen zijn Haifa en Tel Aviv ook 'nederzettingen' binnen de 'Zionistische entiteit'. Israël bestaat niet als erkende staat.

De meeste mensen weten niet veel over de problematiek van het Israëlisch-Arabische conflict. Zij geloven dus de Arabische propaganda, die harder klinkt in de westerse media dan het Israëlische antwoord erop, vooral omdat de meeste verslaggevers dit ook geloven.

Er wordt dus om het hardst geroepen dat premier Sharon-van-de-harde-lijn (zie het artikel in de Volkskrant dat niet op zichzelf staat) geen vrede wil. Hij wil oorlog, hij verheerlijkt oorlog, hij is een man van oorlog, hij lijkt zich wel te verlustigen als er stapels lijken om hem heen liggen, zo krijgt men te begrijpen.

Joden roepen - op radio en tv - hard mee. De meeste makers van opinieprogramma's nodigen gasten uit, die het met hun visie eens zijn.

En dan krijgt men een effect van: zie je wel, de Joden zeggen het zelf, dùs het is waar.
Dat het slechts één van de opvattingen is, krijgt men niet te horen. Ook de Joodse mensen, zoals Harry de Winter, Judith Belinfante, Spiro en anderen, zullen niet zeggen, dat zij in feite vertegenwoordigers zijn van extreem-linkse Israëlische partijen. Zij noemen Sharon 'een ramp voor het land'. De media roepen in hun kielzog: "Sharons herverkiezing brengt vrede verder weg dan ooit" - daarmee meteen maar de meerderheid van de Israëlis voor dom uitmakend, want zij kozen hem en rechtse partijen en willen dus geen vrede.

De gemiddelde Nederlander denkt: zie je wel, Israëlis (en dus Joden) zijn oorlogszuchtig. Aanslagen zijn terecht, want het zijn bezetters, net als de Duitsers in de Tweede Wereldoorlog.
Het zou goed zijn voor Israël en het Joodse volk als Joodse mensen die hun mening op radio en tv geven, erbij zouden aantekenen dat dit hun mening is en niet de universele waarheid.